Ome Sjaak was een keurige, gepensioneerde heer en hij kwam uit Zeist. Daar woonde hij samen met Tante Nel, een hele lieve, geluidruchtige kwebbeltante. Ome Sjaak had altijd een eerzaam beroep uitgeoefend: hij werkte bij de P.T.T. , jawel het bedrijf van het Putje graven, Tentje bouwen, Tukkie doen. Wanneer wij op bezoek kwamen op een verjaardag wilde Ome Sjaak altijd graag aan de verzamelde kinderschaar uitleggen, hoe hij met behulp van 2 ijzers aan zijn schoenen in de hoogste boom kon klimmen! Ook vertelde hij, dat hij wel over een sloot kon springen van 5 meter breed! Wij geloofden dat allemaal natuurlijk, zo slim waren we nou ook weer niet! Soms gingen we in het mooie Zeist een wandeling maken in het park en dan moest Ome Sjaak altijd weer laten zien hoe ver hij kon springen! Hij was toen al een stuk in de zeventig! Alleen...in Zeist waren nergens sloten van 5 meter breed te vinden. Ome Sjaak ging ook wel eens op bezoek bij zijn familie, voor een verjaardag of andere gelegenheid. 1 ding staat vast: in al die lange PTT-jaren had Ome Sjaak nooit geleerd om in een auto te rijden! Misschien deed hij alleen de telefoonklussen in zijn eigen wijk? Op de foto zie je hem staan met zijn koffertje, want hij bleef ook een nachtje bij ons slapen. Was hij ook eens van dat gekwebbel verlost, nietwaar? Hij lijkt hier te denken: moet ik met dit ouwe ding mee? Maar de conducteur heeft hem gerustgesteld! Deze tram komt over de Erasmusweg en hij stopt niet zo ver lopen van de Betje Wolffstraat! Wij hadden wel sloten van 5 meter breed.......
maar Ome Sjaak begon bij ons nooit over dat verspringen....
Zo kinderen, dat was het dan weer voor vandaag!
Oogjes dicht en snaveltjes toe!
Welterusten!
